tarafından Helezon Editor | Tem 1, 2025 | Edebiyat, Mektup, Son Sayi
Serin bir hazan vaktiydi. Sema, solgun bir mendil gibi salınıyor; rüzgâr, maziden kalma bir vedanın izlerini taşıyordu ardında. İçimdeki sükût, kilise çanı misali ağır ve yankılıydı; zaman ise dışarıdan değil, kalbimin dar sokaklarında seğirtip duruyordu. Ne sen...
