Türkçeye Aktaran: Erdal KARAMAN
Korkmam, düşmanım binlerce olsun.
Ne yapabilir bana?
Şöhret senin olsun,
Ad senin olsun
Ümit ver bana!..
Ümit isterim ben, ancak ümit,
Ümitle koyarım dağı dağ üstüne.
Ne şöhret, ne mansıp ne de devlet,
Ey gönül! Dünyada ancak sen ümit iste!..
Ümit, arzuların altın nakşıdır.
Derler ki ümit yemekten yahşıdır.
Diyelim denizdeyim, sahil görünmez.
Ümit benimledir, o, benden dönmez.
Sahile can atıp çırpınır yürek.
De, ne yapabilir?
Sağanak sağanak üstüme yağsa bela,
Ümit ver bana!
İnançla yücelttik ana yerimizi,
Biz muhtaç olmadık dosta düşmana.
Demir çeperleri, taş duvarları
Dişimle sökerim, ümit ver bana!
Hasret de hicran da değil korkunç.
Ümitle açılır her aşkın yolu!
Bir yıl bir an gibi görünür bana.
Ümit ver bana!
Hasret, vüsal, keder hoş gelir bana,
Ümit ver bana! İman ver bana!
Hasret çekip,
Sefere çıkar
Benim gönlümdeki hayaller yine,
Akıl yerine ümit ver bana.
Dilekler ümitle birlikte doğsa,
Yerin dibinde de yükselir insan.
Arzuma ulaşmaya ümidim olsa,
Menzil başındayım, yola çıkmadan.
Ümitle koyarım dağı dağ üstüne.
Ey Gönül! Özünden de ümit iste!…
Mart 1967
Bahtiyar VAHABZADE (1925-2009) *
Bahtiyar Vahabzade, Azerbaycan’ın Şeki şehrinde dünyaya gelir. Küçük yaşlarından itibaren edebiyata ve şiire ilgi duymaya başlar. Ailesi, tıp fakültesine kaydını yaptırır. Bir türlü sevemediği bu fakülteden kaydını alıp gizlice edebiyat fakültesine geçirir. Genç yaşlarında ilk şiirleri dergilerde yayımlanmaya başlar. Millî ve manevi değerleri işlediği eserleri halkın takdirini kazanır.
Sovyet Dönemi’nde manevi değerlere vurgu yapması idareyi rahatsız eder. KGB tarafından sorgulanır, görev yaptığı Bakü Devlet Üniversitesindeki vazifesinden uzaklaştırılır. Rejimle verdiği mücadeleden dolayı birçok araştırmacı kendisine “İstiklal Şairi’’ payesini verir.
“Ümit” başlıklı şiirini, baskı ve tazyiklerin birçok insanın kâbusu hâline geldiği 1967 Sovyet iktidarında kaleme alır. Kim bilir şair onca zulüm ve baskıdan yorulmuş olmalı ki dostlarından hayallerinin gerçekleşmesi için, haklı olarak, ısrarla ümit ister. Yaşadığı dönemde yakınları kendisine istediği ümidi vermiş midir, bilinmez ama hayatının son döneminde özlemini çektiği, eserlerinde dillendirdiği hayallerinin çoğuna erişmiştir. Ruhu şad olsun!