Öyle özletme kendini,
Dökülsün hüzünler usul usul.
Gel ayrılıkların koynundan,
İlk deminde hazanın.
Soluklansın dingin topraklarında
Nazenin kokusu,
Gözlerine konmuş
Ürkek damlaların.
Yeşiller bürünürken sarıya,
Çarparken kanatları turnaların,
Öyle bekletme kendini;
Eylül olsun adı,
Unutulmuş vuslatın.
Kucaklaşırken dalgalar yaldızlı şualarla,
Yaprak yaprak süzülsün hatıraların.
Değmesin ahu gözlerin bakışlarıma,
Gel! Öyle saklama kendini.
Sarılalım son bir defa,
Yeni başlangıçlar durağında—
Henüz yol almadan
Başka yarınlara.