Мен турган тушта – сен туулган кыштак,
Тулпарлар туйлап, туйгундар учкан.
Жалгыз бир кезде жарк этти эске,
Жагоочон күндөр жадымдан чыккан.
Барайын дедим, баралган жокмун,
Карарган деңиз, агарган толкун.
Тунарган жакты турамын карап,
Туш-туштан шоокум шооладай жанат.
Бир мезгил келет жамгырдай төгүп,
Бир мезгил кетет шамалдай сабап.
Бүт дүйнө шундай жаралган достум,
Карарган деңиз, агарган толкун.
Шамалбы, карбы, өкүнбөйм эч бир,
Кезинде жаады, кезинде кетти.
Тек гана дүйнө жазындай болгон,
Кумарлуу кездер көзүмдөн өттү.
Сенин да билем, тизмеңде жокмун,
Карарган деңиз, агарган толкун.
.
.
.
Çeviri: İbrahim TÜRKHAN
Durduğum yerde doğduğun köy var,
Doru atlar koşan, şahinler uçan.
Yalnız bir anda aklıma geldi,
O eski günler hatırdan çıkan.
Varayım dedim, varamadım da
Karardı deniz, ağardı dalga.
Sislenen ufka bakınmaktayım,
Dört bir tarafı ışıklar sarar.
Bir mevsim gelir yağmur misali,
Bir mevsim gider sanırsın rüzgâr.
Böyle oluşmuş dostum bu dünya,
Karardı deniz, ağardı dalga.
Rüzgâr mı, kar mı, pişman değilim,
Vaktinde yağdı, vaktinde gitti.
Sadece ilkbahar günleri misal,
O mutlu devirler gönlümden geçti.
Bilirim, senin de yokum aklında,
Karardı deniz, ağardı dalga.