Bana beyaz bakma papatyam
Koyu renkler kadar ürkütür beni
Bu beyaz doğal değil bu sefer
Böylesi bir şefkat öldürdü beni
.
Papatyam, beni sonradan sevme
Geç kalınmışlık üşüttü beni
Oysa temiz hayaller vardı
Yaprak yaprak ümitler coşturan
Gülüşün kadar saflık yağdıran
Kalbime ince dokunuşların…
.
Artık çiçekleri sevmem papatyam
Beni en çok nazik çiçekler üzdü
Güllere de sıcak bakmam papatyam
Onlar da çiçeklerin toplamıdırlar
Onları koparmak acıtır beni
Ölmüş hayallerle çiçek açamam
.
Çiçeklerden papatyam
Ben en çok seni ölümsüz sandım
Öyle çok övdüler ki papatyam
Bin şifana hayran düşerek
Bolca korumaya giriştim seni
.
Öyle üzerine titremek senin
Yaprak yaprak benden koparmak oldu
Her yaprağında ümit beslerken
Yarından birer gün bitirmek oldu
.
Ne papatyaymışsın sen öyle!
Öve öve bitiremediler ki
Yaprakların şifa imgesi!
Varlığın mutluluk abidesi…
Beyazım, beni siyah acıtma
Birazcık da haddini bil papatyam!
.
Papatyam
Güzel kokulum
Çiçeklerin en zarifi…
Güzel renklim
Dur son kez bir ricam var:
Ne olur artık hiç gelme
Beni beyaz öldürmeden git.