Geçen zamanın ahı yavaş çıkar,

Unutulan hatırlanmaz.

Yedi yemiş, altısının gözü toprak 

Ücralarda kılçık akrep, sırık yelkovan

Dediğim dedikti vaktinde, akan zaman

Çocuk kanı gibi sessiz, usul, sarin 

Çıkrık sesine sokulur, akar, yolu bulur.

Kaybolan adam! Yol, bu yol!

Kirkor’un mezesi, çarpık bacaklı Memoli! 

Bir akşamüzeri burada her biri 

Ben varım, sen gibi 

Sen varsın, yok gibi 

Akan bu kan, geçen bu zaman, geri getirir mi?

Yoksa baki mi ahı geçen zamanın? 

Dur artık, dur! Gelmedi henüz vaktin.