Bir portreden ötesi değilsem imgende
Bırak, çerçevesiz kalsın resmim düşlerinde
Bulgular ‘seviyor’u gösterse de
Kanıt yok kefensiz yüreğinde
Hastane koridoru burukluğu içim
Koğuş soğukluğunu aratmıyor gözlerim
Yabancılaşır ruh, sahiplenmezse ülkem dediği
Yoruldu sesim, yoruldu ve dahi nefesim
Ağlamasam yük olur kalbime
Ağlasam tufan olur, helak olurum bu şehirde
Kimsesiz ceset hislerim
Cenaze arabası yüreğinde