Baş göz ettim umutlarımı

Bir avuç gurbetle

Maskeli çapsızlardan arık

Gün yutan ülkelerle

Yattıkları ve yaslandıkları yer

Utandırmayacak onları

Ser çektiğinde başakları

Toprağında sılanın

Akıl zaten almaz da

Kalp ambarına bayram olsun

Erdemsizliklerin başına ben

Acı tonunda tebessümün

Suskunluk taşı diktim

Nefesi araklanmış

Tüberküloz ahlaklılar düşünsün

İflas ettiğinde ruhları

Bütün hekimler ölmüş olacak

Kırk haraminin bile

Atlarını çalanlar türediyse

Namertliktir artık ölümden korkmak

Darağacındaki sadeliğin ben

İpini kesmeye azmetmemişsem

İpsiz bir hayatın

Kişiliksiz beslemesiyim demektir

Açık ara önde giden

Üryan çıkarların heveslerini

Kursağında bıraktıysam âşıklarının önünde

Atalet celladı

Son kurbanı bil ki kendi ipinin

Korkmayacaksın sen

Savaşın özürsüz pervasızı

Bu dünyanın vefasızlığı

Kendi şımarık çocuklarına olacak

Kırılganlık cambazına

Elinde çemberiyle beraber

Sinek avlattıysam sirkinde

Bitirimlere yol göründü