Gece ansızın ateş kırmızısı
Bir kıyamet dūştū
Zeytin karası saçlarına
Gūn batımının kızıllığı karıştı
Kalbinden durmaksızın
Damlayan sızıya
Ağıtların ahenginde kayboldu
Zor būyūttūğūn gardenya
Savaş ūlkesinin berrak çiçeği
Melekler gıpta ederdi saflığına
Konuşurdu el âlem gūzelliğini
Kırık dökūk narin dalların
Kalbin harebe meydanı
Tarumar yıllar şimdi
Kışlar uzun
Sığamamışsın kabına
Yazın dahi ūşūmūşsün
Gözyaşların suyun olmuş toprağına
Veda bile edememiştim ya
En çok da o dokunmuş gururuna
Affedersen
Aç sana varan yolları
Bu kez gelişim sana
Gardenya
Kurşun yūklū bulutlar
Rahmet değil yağan
Ağır bir hava
Nefes almak zor
Kokun karışmış baruta
Sen değilsin bu kokan
Gardenya
Yazın da kışın da açan beyaz kelebek
Dört mevsimi sorma bana
Yaşanan kışlar
Baharlar sona yakın
Bilmem daha kaç mevsim
Dayanır zerafetin
Gūzel olan az yaşıyor
Gardenya
çok güzel bir şiirdi. Teşekkürler
Cok tesekkur ederim.
Tebrikler. Yeni şiirlerinizi okumak dileğiyle.
Begenmenize cok sevindim elbette yazmaya devam inşallah
Çok severek okudum…