Kırağıda kaldı gençlik düşlerim,

Geçen kırk yılımın arkası sıra.

Savrulmuş yıllardır dört bir diyara,

İpsiz boncuk gibi boş emellerim.

Babam bana böyle bırakmamıştı;

Mirastı mutluluk her bir sayfaya. 

Nereden başladı bu kar yağmaya?   

Düşlerim düzlüğe ulaşmamıştı.

Kabre saklayarak suskunluğumu,

Bebekçe konuşmak istemiştim hep.

Tamamdır, her şeye varsa da sebep,

Bu kar neden böler tatlı uykumu?

Peşime düştükçe sinsi hayaller,

‘Ya suçlu çıkarsam?’ diye korkarım.

Atiden ömrümü çalan yıllarım,

Götürür kendiyle kim bilir neler… 

Paslı hayallerle kovalıyorum,

Beni bırakmayan sessiz gölgemi.

Meçhul bir diyara gider her gemi,

Gönlü boş limanda oyalıyorum.  

Saatler durmadan ileri koşar, 

Tükenir sessizce kalan günlerim.

Az bekle dese de yorgun ellerim,

Yürüyor şakaktan yukarı bu kar.