Hatice Nur DURU

Merhametinin yetimcesi sürülmüş konak direklerime

Uçurduğun dik alevlere ellerimi tutuşturmuştun

Kıvranan sokaklarımın başı girdap sonlarını kazar

Siyah lale gözlerini görmediğimde

.

Umutsuz çiçekleri ansızın kokladığımda 

Sönmüş, ezik lambalar yanar bozguna uğratılmış saçlarımda

Kesik sözlerine batan katı ellerim solar

Yalnız lale kaküllerini görmediğimde

.

Hiddetini aklanmış minber yastığına yatırdığımda

Çözülmemiş damarlarına bahçeler eritilen adam

Aynalar yüzüne ruhumun kırıklarını üfler 

Yağmur lalesi gölgeni görmediğimde.