Tahsîn-i KELÂM
Aradım, aradım, baş koyam eşik
Ne yolmuş, pek zorlu, nefis sırnaşık!
Dolandım, meğerse dost mihrabında
Başımla ayağım oldu birleşik.
Bir çemen, bir zülüf aldattı bizi
Ölümcül, zehirli, bal tatlı bizi!
Heves kafesine kapattı bizi
Salladı, uyuttu, hoş dünya beşik.
Kâkülüm kara kış, kavis belimde
Yaralar, zar ağlar gönül telimde!
Tutsam neresinden, kalır elimde
Dedim, bu devranla atılmaz aşık.
Yönsüz rüzgârları toplar içine
Dağların, sahranın uğrar lincine!
Ram olmaz inatla yol bilincine
Gün sonu perişan, dil delik deşik.
Bir azap, koruna şemsiye güneş
Dümen kırığımı hunharca üleş!
Ölme hevesinde, yarına dün eş
Sar beni saf deryam, suyu bir kaşık.