2 Yorumlar

1. 

   Jozef Kılçıksız Aralık 5, 2021 üzerinde 3:00 pm de

   Fuat sebep ilkesinin dört kökü üzerine yazdı.

   Bu kökler sırasıyla sürgün, yurt özlemi, enkaz ve varoluşsal bunaltıdır.

   Fuat, şiirinde, kendine doğrulttuğu suçluluk mızrağıyla ruhunu delik deşik ederken, bir yandan da « akvaryumun yeniden nasıl doldurulacağına » dair sorgulamalar yaptı .

   Fuat’ın şiirinde, onu bir ormanda özgürce yürümekten alıkoyan ya da dış dünyadan ayıran şiddetli bir kapı çarpılması duyuluyor. Dış dünyadan kasıt, gizli bir güzellik bağıyla sıkı sıkıya bağlandığı özgürlük tutkusudur.

   Onu, bütün ötekilerden, zamandan, uzamdan ayıran geçirimsiz yüksek duvarlar ile serin nehirlerden kana kana içmesini engelleyen « yumru » aynı engelleme ilkesince çalışıyor.

   Bu karamsarlığa ve suçluluğa rağmen Fuat’ın şiirinde umuda dair bir mayalanma sezinlemek de mümkündür.

   Fuat’ın şiirinde dünya, baştan sona bir tasarım ve bir isteme biçimidir.

   Soyut ya da sezgisel; saf ya da görgül her tasarımın altında olanaklı, kavranabilir olan şey, zamanın sınamalarına direnen umuttur. Ben olanca dikkatimi, onu dağıtmadan, yıkmadan, dünyanın bilinebilir yönüne verdiğimde Fuat’ın şiirinde aralanmıș bir çıkış kapısı görüyorum.

   Yanıtla
2. 

   secici Aralık 6, 2021 üzerinde 7:46 am de

   Hicran ve yaraları…

   Umuda dair arayışlarla birlikte.

   Hislerin tellerine vuran mızrap.

   Yanıtla